کلبه آرامش

دردِ عجیبیست تنهایی، عاشقی و رسوایی فاصله بَس نبود که قسمتم شُد این جدایی؟ همچون مرغِ عشقی محبوسم در قفس خودت بگو کی می رسد موسم رهایی این که عاشقم هیچ، بی اعتنایی اَت درد است دروغ بود نگاهت که این گونه شبهایم سرد است آغوشت را نشانم دادی اما؛ جایم ندادی به خانه اَت چرا اما؛ به قلبت راهم ندادی تقدیر از آنم نبود اما؛ تو که مال من بودی میان نگرانی هایت، غافل از حال من بودی لعنت به عشقی که انتهایش سراب است بخت من در عشق تو انگار که خواب است بر سر قُمار عشقت؛ زندگی دادم و جوانی چه کم داشتی که دیگر نمی خواهی بمانی گم بودی میان آغوشم؛ اما قدر نشناختی حالا برو.. کلبه آرامش...

دردِ عجیبیست رفتن و رفتن؛ اما نرسیدن غروبِ جمعه و تنهایی و به آغوش نکشیدن لب های خشکِ من و آبِ سردِ اَشک هایم عمقِ انتظار و دلِ بی قرار و باز هم تو را ندیدن شنبه و یکشنبه ... هر روزِ هفته اَم می رود هوایِ داشتنت، دلم را با خود به کجاها می برد هر ثانیه این اتاق، می گرید از تنهایی من عاقبتم بی تو؛ چیست با این سرِ سودایی من سهمِ من از تو، غروبی تاریک و دلی شکسته سهمِ تو از من، نگاهِ عاشقی سرد و خسته چه دلگیر است این غروب، تاریک و بی نفس جمعه هایم را نپُرس، دلگیر همچو یک قفس تو شمعِ دنیایِ من بودی، روشن تر از خورشید نیستی که حالا هر روزم غروب است و نا اُمید وجودت کلبه آرامش...

چه خوش خیال بود دلم؛ عاشقِ نگاهت بود نگاهی که می کردی و دلم سر به راهت بود کاش می دانستی، نبضِ تکرارِ نفس هایِ منی کاش قدر می دانستی، آغوشم تکیه گاهت بود آروز بود برایت داشتنِ من، نگفتی اما فهمیدم منه ساده را بگو... به خاطرِ تو از دنیا هم بُریدم قول دادی فرشته باشی، گلستان کنی خانه را خودت گفتی که بهشت می کنی این ویرانه را "دوستت دارم" زیبا ترین دروغِ لب هایت بود نگاهِ گرم من اما، سایهِ اَمن شب هایت بود دستت در دستانم اما، فکرت با دیگری بود اشک هایت برای من، خنده ات با دیگری بود زندگی آموخت به من؛ قصهِ غربتِ عشق را سرنوشت رقم زد برایم، حسرتِ عشق را ویران ک کلبه آرامش...

بگذار لبانت را بر هم، چشم هایت را باز کُن بگذار دیوانه اَم کند نگاهت، اِشوه ای آغاز کُن عاشقت هستم و این نه تقدیر است و نه اتفاق بگذار باران ببارد، برایِ دلِ خشکیده من، ناز کُن سخت است ببارد باران تو نباشی پَرسه زدن در خیابان و تو نباشی تو وجودت از زمین نیست، تو از آسمانی تو از بهشت آمدی، مسافرِ دریا و بارانی تو نگاری از طاووس داری و عطرِ اقاقی تو سر منشاءِ عشقی و دلیلِ عاشقی طعمِ شیرین بوسه اَت شِفای درد است آغوشِ گرمت پناهِ شب هایِ سرد است تمامِ روز چشم انتظارِ غروبِ می مانم شب که شد از نو نام تو را می خوانم لحظهِ خوبِ دیدار و رقصِ با تو، زیرِ باران چه کلبه آرامش...

عشق یعنی آغوشِ ما، آغوشی از همه جا بی خبر عشق یعنی ما، ما که می مانیم به انتظارِ یک دختر عشق یعنی گُذر از شبهایِ سرد و اجبارِ دوری عشق یعنی؛ تکرارِ دوستت دارم هایِ یک پسر      یک کوه یا یک رود، نمیدانم وصفِ مان چیست ما که خواهانِ عشقیم، خدایا حقِ مان چیست پسر بودن یعنی ایستادن، رفتن و جنگیدن روزهایِ سختِ فردا را، همین امروز دیدن پسر یعنی اضطرابِ شقایق برایِ طلوعِ خورشید پسر یعنی نورِ نگاهی مردانه، گرم و پُر از اُمید پسر یعنی دیدنِ تفاوت ها، اما سکوتی مردانه پسر یعنی دست دادن، ساده اما؛ صادقانه پسر یعنی، یعنی پادشاهِ سرزمینِ رویا بودن نه این که خاله ای کلبه آرامش...

رود است علی ، پاک و زلال است و روانکوه است علی که استوار است و گرانمن رود ندیده ام چنین پابرجامن کوه ندیده ام چنین در جریاناز روز ازل به کائنات شور علی بودبر روی زمین به کائنات نور علی بودتنها هدف خلقت آدم به دو صورتچشمان علی بود و علی بود و علی بودعمری است که دم به دم علی می گویمدر حال نشاط و غم، علی می گویمیک عمر علی گفتم و ان شااللهتا آخر عمر هم، علی می گویم عید غدیر خم بر شما مبارک کلبه آرامش...